Hey guys,
Maandag ben ik naar KSS (Korean Social Service) geweest. Dat is de agency waar ik de eerste 4 maanden heb gelegen nadat mijn biologische moeder van mij is bevallen. Ik had een consult bij mevrouw Kim. Samen met Boy, een arieranger ben ik met haar gaan praten. Ik vroeg of er meer informatie bekend was over mijn biologische ouders. Ik kreeg hun namen te horen en hun leeftijd. Even was ik wel een beetje geshockeerd want ik had helemaal geen gegevens. Dus ik wist even niks te zeggen. Daarna vertelde mevrouw Kim dat de gegevens bekend waren in de kliniek en dat zij hadden geprobeerd mijn biologische moeder te vinden maar het had toen geen resultaat opgeleverd. Voor als nog heb ik nu gevraagd aan mevrouw Kim of zij nu voor mij wil gaan zoeken. Het zal lastig worden omdat het niet 100% zeker is of het wel de echte namen zijn. Ze kunnen ook vervalsd zijn.
Maar ja wie niet waagt wie niet wint. Na het gesprek gingen we naar boven naar de baby's kijken, die klaar lagen voor adoptie. Ik vond het wel erg heftig om dat te zien. Na al die indrukken viel ik in de bus inslaap. Boy bracht me terug naar InKas Guesthouse waar ik heb in moeten checken voor mijn verblijf tot 24 augustus.
's Avonds ben ik uitgeweest en de volgende dag begon The Gathering. 's Avonds gingen we met de bus naar de Nederlandse Ambassade, we gingen naar het huis van de ambassadeur. Er waren hapjes en drankjes en er werd natuurlijk even gespeeched. Verder heb ik nog wat gekletst met wat mensen en daarna gingen we terug naar het Sofitel Hotel. Daar konden we dineren en ben ik 's avonds nog met een klein groepje wat wezen drinken in de buurt. Ik praatte niet veel omdat ik al vrij moe was nog van de vorige avond. Dat was een latertje geworden. Ja, het leven is op dit moment een stuk leuker en ik geniet er volop van. The Gathering is begonnen en ik denk niet dat ik alle workshops af ga, maar gewoon wat activiteiten kiezen die ik leuk vind.
Het is echt heel groot. Tijdens het diner waren er al zo'n 150 geadopteerden Koreanen.
Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo'n bruisende stad heb gezien als Seoul. Het is hier echt geweldig maar ik ben ook wel blij dat ik volgende week maandag even weg uit de stad ben.
Nou ik ga zo slapen en tot spreeks!
Liefs,
Saar
dinsdag 31 juli 2007
zondag 29 juli 2007
Mokpo Trip
Hey guys,
Tot nu is het echt volop genieten. Heb alleen erge last van mijn stembanden, maar ja vind je het gek als je bijna elke avond je stem kapot zingt in een noraebang. Goddamn het is ook best verslavend. Maakt geen ene donder uit of je vals zingt of niet maar ook al is mijn stem niet meer 100% toch haal ik wel de 100 score!
Vrijdagochtend zijn we met de bus naar Mokpo gereden. Deze plaats is 5 uur van Seoul vandaan. Voordat we vertrokken moesten we uitchecken. Goh en dat wisten we ook echt ahumzzzzz! Dus Sin en ik gingen de bus weer uit om ons te checken van Hamilton Hotel. En daarbij kwam het ook nog eens dat we onze koffer (die nog in onze hotelkamer stond) in moesten pakken (dat we nog niet gedaan hadden). Nou dat begon lekker zo 's morgens vroeg. Eun-Young zei: "Can you it in 15 minutes, is that enough time". Oh en toen waren we helemaal pissed! Man, je moest eens weten hoeveel stress ik toen wel niet had. Iedereen zat al in die bus en wij moesten ff in 15 minuten die koffer van ons inpakken. Ok, het was echt hurry hurry hurry en zo snel heb ik ook nog nooit een koffer ingepakt, liever gezegd alles er maar in gepropt!
So far so good...eindelijk we zaten in de bus en met 2 stops waren we rond half 5 in Mokpo. We bezochten een ziekenhuis voor gehandicapten en we gingen daarna potten maken van klei. Een leuke bezigheid.
Mokpo was heel anders dan de drukke stad Seoul. Veel rustiger en veel meer natuur. We gingen inchecken in een ander hotel die ook erg luxe en mooi was. Er was een 2 persoonsbed die Sin en ik samen deelden. Daarna maakten we ons klaar voor het afscheidsdiner. De directeur van InKas Summerschool nam afscheid van ons. Dat diner was ook heel sjiek. 's Avonds werden we door de bus afgezet in de stad. Het was een heel mooie sfeer, omdat er een festival was. Overal hoorde je muziek en vuurwerk dat afgestoken werd in de zee. Er werd ook traditioneel gedanst (een podium op zee). Erg mooi en indrukwekkend om te zien. Maar natuurlijk mijn batterijen waren weer eens leeg dus ik krijg de foto's later van anderen. Na dat alles eindigden we met een groep in een aah jawel, een noraebang!! Deze avond was echt te gek omdat er ook een paar volunteers mee gingen en die deden me toch gek. Man man man, de gekste nummers werden gekozen. Maar we hadden het naar ons zin gehad.
De volgende ochtend moesten we om 5.30 uur opstaan want we wilden graag gaan hiken door de bergen. Dat moest volgens Keum (een vriend van Sin en mij) heel mooi zijn. Maar de wekker ging om die tijd af...en zette hem uit en ging gewoon weer verder slapen. Het was iets na 10 uur of Jake (mijn volunteer) belde me. Ik bedacht me toen nog niet dat ik me verslapen had. Gauw gaf ik de telefoon aan de slapende Sin. Ze dacht dat ze in Belgie was, dus zei ze: "Hallo"? Toen begrepen we wat er aan de hand was...we hadden ons verslapen!!! We moesten om 9.00 uur in de lobby klaarstaan voor de boottocht. Weer hadden we pech. Met de taxi werden we naar de ferry-terminal gebracht. De anderen hadden ruim een uur op ons gewacht dus sommige mensen waren best wel boos op ons. Ik snapte de situatie en verontschuligde mij. Op de boot was het erg warm en ik had ook nog geen eens ontbeten dus ik moest wachten op de lunch. Nee de stemming zat er toen nog niet in. Ik baalde als een stekker maar toen ik kon zwemmen in de zee was alles weer ok. De lunch was lekker en de rest van de middag heb ik me goed vermaakt in de schaduw.
's Avonds hadden we echt tradtioneel gegeten, namelijk op de grond en je moest je schoenen uittrekken. Tijdens het diner zagen we door de ramen dat er vuurwerk werd afgestoken. Het leek toen echt wel oud&nieuw. Na het diner gingen we buiten kijken. Later zijn we met een groepje terug gegaan naar het hotel en hebben we wat bij een bar wat gedronken. Sommige bleven in downtown. Later was de groep wel compleet en zat de sfeer er goed in.
De volgende dag reden we weer terug naar Seoul. Ik verlangde toch wel weer naar de drukte om me heen.
Net heb ik lekker gegeten en ga ik straks weer lekker zingen in de noraebang.
Annyong,
Saar
Tot nu is het echt volop genieten. Heb alleen erge last van mijn stembanden, maar ja vind je het gek als je bijna elke avond je stem kapot zingt in een noraebang. Goddamn het is ook best verslavend. Maakt geen ene donder uit of je vals zingt of niet maar ook al is mijn stem niet meer 100% toch haal ik wel de 100 score!
Vrijdagochtend zijn we met de bus naar Mokpo gereden. Deze plaats is 5 uur van Seoul vandaan. Voordat we vertrokken moesten we uitchecken. Goh en dat wisten we ook echt ahumzzzzz! Dus Sin en ik gingen de bus weer uit om ons te checken van Hamilton Hotel. En daarbij kwam het ook nog eens dat we onze koffer (die nog in onze hotelkamer stond) in moesten pakken (dat we nog niet gedaan hadden). Nou dat begon lekker zo 's morgens vroeg. Eun-Young zei: "Can you it in 15 minutes, is that enough time". Oh en toen waren we helemaal pissed! Man, je moest eens weten hoeveel stress ik toen wel niet had. Iedereen zat al in die bus en wij moesten ff in 15 minuten die koffer van ons inpakken. Ok, het was echt hurry hurry hurry en zo snel heb ik ook nog nooit een koffer ingepakt, liever gezegd alles er maar in gepropt!
So far so good...eindelijk we zaten in de bus en met 2 stops waren we rond half 5 in Mokpo. We bezochten een ziekenhuis voor gehandicapten en we gingen daarna potten maken van klei. Een leuke bezigheid.
Mokpo was heel anders dan de drukke stad Seoul. Veel rustiger en veel meer natuur. We gingen inchecken in een ander hotel die ook erg luxe en mooi was. Er was een 2 persoonsbed die Sin en ik samen deelden. Daarna maakten we ons klaar voor het afscheidsdiner. De directeur van InKas Summerschool nam afscheid van ons. Dat diner was ook heel sjiek. 's Avonds werden we door de bus afgezet in de stad. Het was een heel mooie sfeer, omdat er een festival was. Overal hoorde je muziek en vuurwerk dat afgestoken werd in de zee. Er werd ook traditioneel gedanst (een podium op zee). Erg mooi en indrukwekkend om te zien. Maar natuurlijk mijn batterijen waren weer eens leeg dus ik krijg de foto's later van anderen. Na dat alles eindigden we met een groep in een aah jawel, een noraebang!! Deze avond was echt te gek omdat er ook een paar volunteers mee gingen en die deden me toch gek. Man man man, de gekste nummers werden gekozen. Maar we hadden het naar ons zin gehad.
De volgende ochtend moesten we om 5.30 uur opstaan want we wilden graag gaan hiken door de bergen. Dat moest volgens Keum (een vriend van Sin en mij) heel mooi zijn. Maar de wekker ging om die tijd af...en zette hem uit en ging gewoon weer verder slapen. Het was iets na 10 uur of Jake (mijn volunteer) belde me. Ik bedacht me toen nog niet dat ik me verslapen had. Gauw gaf ik de telefoon aan de slapende Sin. Ze dacht dat ze in Belgie was, dus zei ze: "Hallo"? Toen begrepen we wat er aan de hand was...we hadden ons verslapen!!! We moesten om 9.00 uur in de lobby klaarstaan voor de boottocht. Weer hadden we pech. Met de taxi werden we naar de ferry-terminal gebracht. De anderen hadden ruim een uur op ons gewacht dus sommige mensen waren best wel boos op ons. Ik snapte de situatie en verontschuligde mij. Op de boot was het erg warm en ik had ook nog geen eens ontbeten dus ik moest wachten op de lunch. Nee de stemming zat er toen nog niet in. Ik baalde als een stekker maar toen ik kon zwemmen in de zee was alles weer ok. De lunch was lekker en de rest van de middag heb ik me goed vermaakt in de schaduw.
's Avonds hadden we echt tradtioneel gegeten, namelijk op de grond en je moest je schoenen uittrekken. Tijdens het diner zagen we door de ramen dat er vuurwerk werd afgestoken. Het leek toen echt wel oud&nieuw. Na het diner gingen we buiten kijken. Later zijn we met een groepje terug gegaan naar het hotel en hebben we wat bij een bar wat gedronken. Sommige bleven in downtown. Later was de groep wel compleet en zat de sfeer er goed in.
De volgende dag reden we weer terug naar Seoul. Ik verlangde toch wel weer naar de drukte om me heen.
Net heb ik lekker gegeten en ga ik straks weer lekker zingen in de noraebang.
Annyong,
Saar
dinsdag 24 juli 2007
InKas Summerschool enzo
Summerschool is erg gezellig. Maandag 23 juli heb ik Koreaanse kookles gehad en daarna kregen we taekwondo. Voor 1 keer vond ik het wel leuk maar ik wist 100% zeker dat ik spierpijn zou gaan krijgen! Teruggekomen in het hotel gingen Sin en ik even wat chillen op onze hotelkamer. Niet wat later of mijn mobiel ging rinkelen. Dat was Tom. Hij wilde ons graag zien en dus spraken we rond 17.30 uur af in de lobby van ons hotel.
We gingen met een groepje eten en we namen Tom mee op sleeptouw. We besloten om Kalbi te gaan eten en Tom bestelde een fles soju. Hij bood Sin en mij ook een shotje aan. Nou ja waarom ook niet dachten wij. Maar na de tweede shot begon de alcohol al wel naar mijn hoofd te stijgen...
Na veel gelachen te hebben (waarschijnlijk door de soju) gingen we terug naar het hotel, want we hadden een afspraak met 2 Amerikaanse meiden (een tweeling) Rae en Lea. Met hen en nog een paar anderen zouden we naar Meyong-dong gaan. Sommigen wilde met de subway gaan maar we besloten om met z'n allen de bus te nemen. Er een paar volunteers mee, ook Jake mijn volunteer. In Meyong-dong aangekomen te zijn voelde ik me even niet heel erg lekker. Leek net alsof ik last had van een hypo (diabetes term). Snel kocht ik cola en al gauw voelde ik me weer wat beter!
Ik zei tegen Jake dat ik schoenen wilde kopen. Natuurlijk was dat geen probleem en de hele groep ging mee om voor mij schoenen te kopen. Nou heb ik niet de makkelijkste schoenmaat dus het bleek langer te duren dan gepland. We splitsten de groep in 2-en. De ene groep ging noraebangen en wij (Jake, Eric, Sin en ik) gingen voor mij verder schoenen kopen. Dat was zo lief, want op een gegeven moment zei Jake: "I will care of your bag, because it's too heavy for you". En Eric en hij probeerde het ons helemaal naar ons zin te maken. Deze jongens zou ik ook eens in Nederland moeten vinden.
Uiteindelijk heb ik een heel duur paar schoenen gekocht want nergens hadden ze mijn maat. Die maten zijn echt wel heel anders dan in Nederland. Na anderhalf uur gezocht te hebben naar schoenen en nadat ik geslaagd was gingen we naar de anderen. Sin en ik konden nog 1 nummer samen zingen en toen moesten we noraebang alweer verlaten. Een paar volunteers hadden trek dus gingen we met hen mee wat eten in een gezellig barretje.
Daarna namen we een taxi en namen we Tom, Rae en Lea nog even mee naar onze hotelkamer. We hadden het gezellig totdat Rae en Lea moe waren en daarna bleef Tom nog tot 3.00 AM. Sin en ik sliepen pas rond 4.30 AM omdat we nog even aan het kletsen waren.
Dinsdag 24 juli hadden we 's ochtends weer kookles en daarna gingen we kaligraferen. Goh dat was nog niet echt makkelijk. Ik merkte we tijdens de kookles dat ik heel erg moe was. Toen we terug waren in het hotel ging ik even wat rusten. En straks gaan we wat eten en daarna naar Sinchon.
Het is hier echt te gek! Nou ik ga nu iemand even ophalen met wie ik heb afgesproken dus je hoort wel weer later van mij!
Liefs, Saar
We gingen met een groepje eten en we namen Tom mee op sleeptouw. We besloten om Kalbi te gaan eten en Tom bestelde een fles soju. Hij bood Sin en mij ook een shotje aan. Nou ja waarom ook niet dachten wij. Maar na de tweede shot begon de alcohol al wel naar mijn hoofd te stijgen...
Na veel gelachen te hebben (waarschijnlijk door de soju) gingen we terug naar het hotel, want we hadden een afspraak met 2 Amerikaanse meiden (een tweeling) Rae en Lea. Met hen en nog een paar anderen zouden we naar Meyong-dong gaan. Sommigen wilde met de subway gaan maar we besloten om met z'n allen de bus te nemen. Er een paar volunteers mee, ook Jake mijn volunteer. In Meyong-dong aangekomen te zijn voelde ik me even niet heel erg lekker. Leek net alsof ik last had van een hypo (diabetes term). Snel kocht ik cola en al gauw voelde ik me weer wat beter!
Ik zei tegen Jake dat ik schoenen wilde kopen. Natuurlijk was dat geen probleem en de hele groep ging mee om voor mij schoenen te kopen. Nou heb ik niet de makkelijkste schoenmaat dus het bleek langer te duren dan gepland. We splitsten de groep in 2-en. De ene groep ging noraebangen en wij (Jake, Eric, Sin en ik) gingen voor mij verder schoenen kopen. Dat was zo lief, want op een gegeven moment zei Jake: "I will care of your bag, because it's too heavy for you". En Eric en hij probeerde het ons helemaal naar ons zin te maken. Deze jongens zou ik ook eens in Nederland moeten vinden.
Uiteindelijk heb ik een heel duur paar schoenen gekocht want nergens hadden ze mijn maat. Die maten zijn echt wel heel anders dan in Nederland. Na anderhalf uur gezocht te hebben naar schoenen en nadat ik geslaagd was gingen we naar de anderen. Sin en ik konden nog 1 nummer samen zingen en toen moesten we noraebang alweer verlaten. Een paar volunteers hadden trek dus gingen we met hen mee wat eten in een gezellig barretje.
Daarna namen we een taxi en namen we Tom, Rae en Lea nog even mee naar onze hotelkamer. We hadden het gezellig totdat Rae en Lea moe waren en daarna bleef Tom nog tot 3.00 AM. Sin en ik sliepen pas rond 4.30 AM omdat we nog even aan het kletsen waren.
Dinsdag 24 juli hadden we 's ochtends weer kookles en daarna gingen we kaligraferen. Goh dat was nog niet echt makkelijk. Ik merkte we tijdens de kookles dat ik heel erg moe was. Toen we terug waren in het hotel ging ik even wat rusten. En straks gaan we wat eten en daarna naar Sinchon.
Het is hier echt te gek! Nou ik ga nu iemand even ophalen met wie ik heb afgesproken dus je hoort wel weer later van mij!
Liefs, Saar
zaterdag 21 juli 2007
In Seoul
Hallo allen!
Jaaaaaah eindelijk ben ik dan in het oh zo warme en kleffe Korea beland. Een beetje vreemd al zeg ik het zelf. Het is best wel moeilijk te bevatten dat ik nu aan de andere kant van de wereld zit. Het afscheid op Schiphol was wel een beetje emotioneel, maar ik had ook niet anders verwacht, want ik vond het allemaal maar reuze spannend.
De vlucht is voorspoedig verlopen, ook al heb ik heel weinig kunnen slapen. Mensen die snurken en Koreaanse mannen die zitten te roggelen. Nederlandse tijd was het nog maar 4.00 PM of de lichten in het vliegtuig sprongen aan en de stewardessen maakten je wakker voor het ontbijt. Het was dus 11.00 AM Koreaanse tijd.
Op de luchthaven zag ik dat die Koreanen helemaal nog niet zo klein waren. Gauw hebben we (Kim, Shari, Susan en ik) onze koffers van de band gepakt en liepen we richting uitgang. Daar stonden 2 volenteers van Summerschool op ons te wachten. We hebben geld gewisseld en ik heb een telefoon gehuurd.
Met de bus reden we van Incheon Airport naar Itaewon, waar ons hotel zou zijn, Hamilton Hotel. We hebben ingecheckt en mijn roommate was al aangekomen, Sin uit Belgie. Dus ik klopte rustig op de deur en ze was blij verrast dat ik er ook eindelijk was, want ze vertelde dat ze zich doodverveelde op de kamer. Snel ging ik me opfrissen en daarna doken we Itaewon in. Na anderhalf uur geshopt te hebben waren we allebei erg gelukkig met kleding en 3 Koreaanse CD's.
's Avonds gingen we eten in een westers restaurant, want we dachten dat we nog genoeg Koreaans konden eten. Nicolas was ook bij onze groep en hij een beetje onze gids. Later schoven Tamara, Boy en Hyun-Jin ook aan. De rest van de groep gingen na het eten terug naar het hotel, want iedereen was doodmoe. Alleen Sin en ik hadden nog volop energie. Ja dat heb je als je zolang in een vliegtuig hebt gezeten. Tamara en Hyun-Jin namen ons mee naar Sinchon. Eerst heb ik een subwaycard gekocht en daarna ging ik voor het eerst met de metro mee. Tamara legde alles uit maar wel zo snel dat ik er geen bal van snapte natuurlijk!
Op de roltrap richting metro stonden voor ons wat Amerikanen, want in Itaewon wonen veel Amerikanen, dat was ook wel te merken aan de "M" MC Donalds en de KFC.
Ze begonnen tegen ons zomaar te praten wat we behoorlijk irritant vonden en ze kwamen ook steeds achter ons aan dus dat betekende dat we op een gegeven moment moesten gaan rennen en dus in een heel verkeerde metro terecht waren gekomen. Na de eerste halte stapten we uit en namen een taxi maar naar Sinchon.
Nu was het dus Seoul by night. Een mooi gezicht wel met allemaal neonverlichting en de schreeuweige taal erop. Vond het wel wat hebben, want in Nederland ken je dat niet.
Al snel doken we een "noraebangbar" in (karaokebar). Anderhalf uur konden we onze stembanden kapot zingen en hadden we plezier tot rond half 1 en daarna moesten we er alweer uit. We namen afscheid van Hyun-Jin die de volgende ochtend vroeg weer op moest staan en samen met Tamara namen we nog een drankje in een bar. Daarna namen we een taxi weer terug naar Itaewon. Ik merkte dat ik wel doodmoe was, maar aangekomen in het hotel konden we nog maar moeilijk de slaap vatten dus werd het nog kletsen tot 4.00 PM.
De eerste dag was zeer geslaagd!!
Mocht je me willen bellen dan kan dat op:
0082-1086597644
Tot snel!
Liefs,
Saar
Jaaaaaah eindelijk ben ik dan in het oh zo warme en kleffe Korea beland. Een beetje vreemd al zeg ik het zelf. Het is best wel moeilijk te bevatten dat ik nu aan de andere kant van de wereld zit. Het afscheid op Schiphol was wel een beetje emotioneel, maar ik had ook niet anders verwacht, want ik vond het allemaal maar reuze spannend.
De vlucht is voorspoedig verlopen, ook al heb ik heel weinig kunnen slapen. Mensen die snurken en Koreaanse mannen die zitten te roggelen. Nederlandse tijd was het nog maar 4.00 PM of de lichten in het vliegtuig sprongen aan en de stewardessen maakten je wakker voor het ontbijt. Het was dus 11.00 AM Koreaanse tijd.
Op de luchthaven zag ik dat die Koreanen helemaal nog niet zo klein waren. Gauw hebben we (Kim, Shari, Susan en ik) onze koffers van de band gepakt en liepen we richting uitgang. Daar stonden 2 volenteers van Summerschool op ons te wachten. We hebben geld gewisseld en ik heb een telefoon gehuurd.
Met de bus reden we van Incheon Airport naar Itaewon, waar ons hotel zou zijn, Hamilton Hotel. We hebben ingecheckt en mijn roommate was al aangekomen, Sin uit Belgie. Dus ik klopte rustig op de deur en ze was blij verrast dat ik er ook eindelijk was, want ze vertelde dat ze zich doodverveelde op de kamer. Snel ging ik me opfrissen en daarna doken we Itaewon in. Na anderhalf uur geshopt te hebben waren we allebei erg gelukkig met kleding en 3 Koreaanse CD's.
's Avonds gingen we eten in een westers restaurant, want we dachten dat we nog genoeg Koreaans konden eten. Nicolas was ook bij onze groep en hij een beetje onze gids. Later schoven Tamara, Boy en Hyun-Jin ook aan. De rest van de groep gingen na het eten terug naar het hotel, want iedereen was doodmoe. Alleen Sin en ik hadden nog volop energie. Ja dat heb je als je zolang in een vliegtuig hebt gezeten. Tamara en Hyun-Jin namen ons mee naar Sinchon. Eerst heb ik een subwaycard gekocht en daarna ging ik voor het eerst met de metro mee. Tamara legde alles uit maar wel zo snel dat ik er geen bal van snapte natuurlijk!
Op de roltrap richting metro stonden voor ons wat Amerikanen, want in Itaewon wonen veel Amerikanen, dat was ook wel te merken aan de "M" MC Donalds en de KFC.
Ze begonnen tegen ons zomaar te praten wat we behoorlijk irritant vonden en ze kwamen ook steeds achter ons aan dus dat betekende dat we op een gegeven moment moesten gaan rennen en dus in een heel verkeerde metro terecht waren gekomen. Na de eerste halte stapten we uit en namen een taxi maar naar Sinchon.
Nu was het dus Seoul by night. Een mooi gezicht wel met allemaal neonverlichting en de schreeuweige taal erop. Vond het wel wat hebben, want in Nederland ken je dat niet.
Al snel doken we een "noraebangbar" in (karaokebar). Anderhalf uur konden we onze stembanden kapot zingen en hadden we plezier tot rond half 1 en daarna moesten we er alweer uit. We namen afscheid van Hyun-Jin die de volgende ochtend vroeg weer op moest staan en samen met Tamara namen we nog een drankje in een bar. Daarna namen we een taxi weer terug naar Itaewon. Ik merkte dat ik wel doodmoe was, maar aangekomen in het hotel konden we nog maar moeilijk de slaap vatten dus werd het nog kletsen tot 4.00 PM.
De eerste dag was zeer geslaagd!!
Mocht je me willen bellen dan kan dat op:
0082-1086597644
Tot snel!
Liefs,
Saar
donderdag 19 juli 2007
I am ready for the great adventure - Korea
Bijna bijna dan is het zover...dan gaat eindelijk mijn grote aventuur van start. Morgen dan sta ik dan op Schiphol helemaal bepakt en bezakt. Hier heb ik al meer dan een half jaar naar uitgekeken. Ik heb mijn hele reis zelf geregeld en alles is nu helemaal voorbereid.
Ja, ik ben klaar om naar het warme Korea te gaan (regenseizoen is begonnen). Nu mag ik met mijn ogen alles gaan zien en beleven. Toch best wel gek idee hoor. Morgen dan reis ik gewoon naar "the otherside of the world". Ik besef het nog niet echt helemaal.
De laatste weken zijn ook heel veel mensen met me begaan en zijn ineens zijn ze ook erg geinteresseerd. Nu, omdat ik een verre reis ga maken. Maar ik vraag me zo nu en dan wel eens af hoe ik me zal voelen tussen die massa Koreanen. Ik voel me hier in Nederland altijd wel een beetje speciaal, "een beetje anders" maar leuk anders. En straks loop ik tussen mensen die op mij lijken en een vreemde taal uitkramen waar ik niks van zal verstaan. Ik kan gelukkig al wel lezen dat scheelt een hoop. En dit kan ik al zeggen: "bae go pa yo", wat "ik heb honger" betekent en "sarang hae" wat "ik hou van je" betekent. Wahaha erg handig voor als je een leuke Koreaan aan de haak wil slaan. Nah, voorlopig maar even niet hoor.
Nou voor nu byebye en we spreken elkaar als ik in Korea ben!! :)
zondag 8 juli 2007
The legend of an adopted child
Once, there were two women who never knew each other one, you do not remember the other you call mother. Two different lives shaped to make yours one one became your guiding star the other became your sun. the first gave you live the second taught you to live it the first gave you need for love the second was there to give it. one gave you nationality the other gave you a name one gave you seed of talent the other gave you an aim. one gave you emotion the other calmed your tears one saw your first sweet smile the other dried your tears. one gave you up...... it was all she could do the other prayed for a child and God let her straight to you and now you ask me trough your tears the age old question through the years hereditary or environment which are you the product of!? neither my darling, neither just two different kinds of love.
Abonneren op:
Posts (Atom)